THE PROJECT “99”

PROJECT “99”

Τη δεκαετία του 1950, το αυτόματο ρολόι γνώριζε ήδη μεγάλες δόξες, με τις ελβετικές ωρολογοποιίες να λανσάρουν συνεχώς νέους μηχανισμούς και το κοινό να ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό. Ακριβώς λόγω της ολοένα αυξανόμενης δημοτικότητας αυτής της νέας τεχνολογίας, οι πωλήσεις του -ακόμη κουρδιζόμενου με το χέρι- χρονογράφου είχαν μειωθεί σημαντικά, αφήνοντας στους κατασκευαστές τους μία μόνο επιλογή: να επινοήσουν την αυτόματη εκδοχή του.

Σπεσιαλίστας του είδους από το 1914, οπότε λάνσαρε τον πρώτο χρονογράφο χειρός, και ήδη μεγάλο όνομα στους κύκλους των επαγγελματιών του μηχανοκίνητου αθλητισμού, η Heuer ανήκε εξ ορισμού στους υποψήφιους για την επινόηση του αυτόματου χρονογράφου – ωστόσο, δεν είχε τα κεφάλαια που απαιτούσε το μεγαλεπήβολο project.

Έτσι, ο Jack Heuer πήρε την πρωτοβουλία να πλησιάσει τον Willy Breitling, του οποίου η εταιρεία, με τη σειρά της, ειδικευόταν στους χρονογράφους για πιλότους. Παρότι ανταγωνιστές, οι δύο άνδρες είδαν την ευκαιρία να ενισχύσουν τη θέση τους στη βιομηχανία του ρολογιού. Χρειάστηκε, βέβαια, να βάλουν στο παιχνίδι δύο μικρότερους αλλά απαραίτητους παίκτες: την Buren, η οποία παρείχε στο project τον μηχανισμό βάσης Intramatic, βασισμένο στον πατενταρισμένο της μικρορότορα, και την ειδήμονα στον σχεδιασμό complications, Dubois Depraz, η οποία ανέλαβε τον ανάπτυξη του module του χρονογράφου. Για ιστορικούς λόγους να αναφέρουμε ότι το 1966, η Hamilton εξαγόρασε την Buren και εντάχθηκε στην ομάδα, χωρίς να αποτελεί απειλή για τους υπόλοιπους.

Το project εκτυλίχθηκε, φυσικά, υπό άκρα μυστικότητα. Λέγεται ότι είχε απαγορευτεί στους υπαλλήλους των τεσσάρων εταίρων ακόμη και να εκστομίζουν τις λέξεις «αυτόματος χρονογράφος» – εξ ου και το πρόγραμμα απέκτησε το κωδικό όνομα «Project 99». Ο καταμερισμός της εργασίας είχε ως εξής: επικεφαλής της τεχνικής ομάδας ήταν ο Gerald Dubois, ο οποίος επέβλεπε την ανάπτυξη του module του χρονογράφου, ενώ υπεύθυνος για τον μηχανισμός βάσης ήταν ο Hans Kocher, ο άνθρωπος που ανέπτυξε τον μικρορότορα της Buren. Από τη μεριά τους, οι Heuer και Breitling ανέλαβαν να δημιουργήσουν μια νέα σειρά από κάσες και καντράν.

Το 1969 στη Βασιλεία, η Heuer παρουσίασε τους νέους αυτόματους χρονογράφους των συλλογών Carrera, Monaco και Autavia, ενώ η Breitling παρουσίασε τη σειρά Chronomatic. Όλα τα ρολόγια φορούσαν τον αυτόματο Caliber 11 (αλλιώς Chronomatic), ο οποίος συνδύαζε τον μηχανισμό βάσης Intramatic της Buren, με το module 8510, που δημιούργησε η Dubois-Depraz για τη λειτουργία του χρονογράφου. Χαρακτηριστικό τους ήταν ότι η κορώνα ήταν τοποθετημένη στην αριστερή πλευρά της κάσας, στο 9, ενώ τα μπουτόν του χρονογράφου στη δεξιά, στο 2 και το 4.